Ringstand 58c - schron strzelecki do ognia okrężnego, zwany potocznie "Tobrukiem" - była to konstrukcja Włoska, pierwszy raz wykorzystana w walce o Tobruk - stąd jego potoczna nazwa. Niemcy docenili zalety tego lekkiego schronu bojowego i zaczęli budować go w swoich liniach obrony. Przyjmuje się że pierwsze ringstand-y 58c powstały na wale atlantyckim. Na polskich odcinkach linii obrony był również masowo budowany, szczególnie w Punktach Oporu.

Zalety schronu R58c były nie do przecenienia. Cały schron był umieszczony poniżej linii gruntu - przez to świetnie zakamuflowany. Z ziemi wystawał tylko otwór w którym na specjalnej szynie posadowiony był karabin maszynowy - typu MG34 lub MG42. Miał możliwość prowadzenia ognia okrężnego - czyli w każdym kierunku. Nad powierzchnię gruntu wystawał tyko KM, i głowa obsługującego go żołnierza - więc ciężko było namierzyć i unieszkodliwić schron.

Dodatkowo wejście do każdego R58c było maskowane siatką maskującą rozwieszoną pomiędzy specjalnymi drutami wbetonowanymi w R58c (tzw. świńskie ogonki) a okopem.
Dodatkową zaletą R58c było małe zużycie materiałów i szybka budowa (około 11m3 betonu, budowa trwała około 25 dni). To była istotna zaleta, szczególnie pod koniec wojny, gdzie materiałów i wykwalifikowanych rąk do pracy brakowało.
Schron obsługiwany był przez 2 żołnierzy - strzelca i pomocnika (amunicyjnego). W razie ataku np. lotniczego, obsługa chroniła się w przedsionku schronu.
Ringstand 58c mógł też być uzbrojony m.in. w:
- wyrzutnik granatów
- miotacz płomieni
Używano go również jako stanowisko obserwacyjne (lornetki nożycowe), lub jako stanowisko łączności za pomocą światła.